Ey Gül…

EY GÜL

    Ey Gül
Ey Gonca-i nur
Meftun yaprak har Sana
Sensin gönüller mahı
Bu yaz bu bahar Sana
Mucize saltanatın tasları ayna yapar
Her ırmak ve her deniz her leyl-ü nehar Sana
Senin zatı abdesin alemlere rahmettir
Cibril vefalı yoldas
Yüce Allah yar Sana
Bu nice istiyaktır ey en güzel Sevgili
Asırlardır kosuyor genç ve ihtiyar Sana
Nazarın kalbe sifa sözün hikmet incisi
Hangi dertli kavussa olur bahtiyar Sana
Misk kapında karar kılmıstır Senin
Nebilerin diliyle hep övgüler var Sana
Ay, günes, zühre, ülke nuruna pervanedir
Alemde olmak ister asıklar civar Sana
Senin yolun hep açık gidisin Allah’adır
Daglar ates kesilse olamaz duvar Sana
Güzelligin alemde misli bulunmaz inci
Ey gül hasret çekmede cennet o bulvar Sana
Dedinki sükreden kul olmak istememmi ben
Rabbin ihsan buyurdu hurma üzüm nar Sana
Her mucizen parmakla gösterilmede Senin
Çaglatmak öyle kolay çöllerde pınar Sana
Hicranın bir kütügü dertle bi karar et
Hep özlem duymadadır selvi ve çınar Sana
Cennetin çiçekleri Senin kokunu tasır
Benzemeye çalısır beyazlıkta kar Sana
Günes güzel yüzünden parlaklık aldı ey Gül
Acep hayran olmadan hangi göz bakar Sana
Askının esiridir ne çöl ne de dag tanır
Bu sevdalı gönüller su gibi akar Sana
Varlık bahçesi Senin nurundan yaratıldı
Hep medyum hep minnettar her can her nigar Sana
Tebessümün ayların zührenin sevincidir
Nice hasret çekmede bu bülbül-ü zar Sana
Yusuf Senin dalında çig tanesidir sanki
Divane kesilir göz etse bir nazar Sana
Fazlının etegine akıllar erisemez
Eli kalem tutanlar övgüler yazar Sana
Haki payene sürsem bir kerecik yüzümü
Bende olan sermaye hasret intizar Sana
Haki payene sürsem bir kerecik yüzümü
Bende olan sermaye hasret intizar Sana   

Dursun Ali Erzincanlı